“De afgelopen periode heb ik veel zorginstellingen bezocht. Uit de gesprekken die ik daar heb gevoerd blijkt dat men ervoor openstaat om zorgmedewerkers te ontlasten door taken deels door andere partijen over te laten nemen. Maar het blijkt ook dat ze daar de nodige bedenkingen en voorwaarden bij hebben. Het wordt nog een hele uitdaging voor Vebego en Hago Zorg om dat in de praktijk waar te maken, al beschouwt niemand het als een onoverkomelijke drempel.

Zorginstellingen zijn complexe organisaties, waarbij facilitair en zorg in praktische zin gescheiden werelden zijn. Noem het kastensystemen, waarbij facilitair onderdeel is van het team, maar ook weer niet. Het is toch ander volk. Ze eten in dezelfde kantine, maar niet aan dezelfde tafel. Een chirurg zegt in het trappenhuis wel zijn directe collega’s gedag, maar niet iedereen in de organisatie kan op dezelfde benadering rekenen. Facilitair managers denken doorgaans economischer dan zorgmanagers. Zorgmanagers zijn weer meer gefocust op kwaliteit. Het ene is niet per se goed en het ander slecht. En het hoeft elkaar ook niet uit te sluiten. Het zijn verschillende brillen waardoor je naar dezelfde organisatie kijkt. Maar dat vraagt wel afstemming als er straks zo’n revolutionair idee als capacityd® op tafel komt.

De facilitair managers zien natuurlijk soms ook facilitair medewerkers op de vloer lopen die minder of niet geschikt zijn om een ruimer takenpakket uit te voeren. Denk bijvoorbeeld aan taalvaardigheid in het Nederlands. Een ander praktisch bezwaar is dat de zorg veel piekmomenten kent. Je kunt wel een nieuwe categorie medewerkers binnenhalen, maar hoe hou je die zinvol aan het werk buiten de pieken om? En hoe ga je dat met patiënten doen, als ze eerst iemand met een Swiffer aan de gang zien die later aan hun bed een infuuspaal komt vervangen? Tegelijkertijd zal het voor het verplegend personeel niet eenvoudig zijn taken uit handen te geven. De reflex is toch: als je het druk hebt ga je niet overdragen. Dat kost alleen maar extra tijd. Ik wil maar zeggen: de behoefte bestaat, maar er is organisatorisch nog veel werk te verzetten.

De langetermijntrend is dat het moeilijker wordt om zorgpersoneel te werven en te behouden. Onder die omstandigheden zou het idee om de zorg anders in te richten moeten kunnen slagen, zou je zeggen. Maar om verschillende redenen heeft de sector nog niet de oplossing kunnen vinden. Er is sprake van een paradox: de druk op de zorg is enorm. Maar omdat het om pieken gaat, wordt vaak weer in het oude patroon vervallen zo gauw de hausse voorbij is. Tot de volgende piek.”