“Enerzijds is de zorg een onderwerp dat ver van mij afstaat. Ik heb zelf nooit in het ziekenhuis gelegen, ik ben gezond en mijn familie is niet hulpbehoevend. Wat dat betreft ben ik gezegend. Aan de andere kant weet ik van generatiegenoten hoe ingrijpend en belastend het is om mantelzorger te zijn. Dat is iets wat ons allemaal kan overkomen; het aantal mensen dat mantelzorg verleent neemt toe. Op zichzelf is dat iets heel moois, maar het vraagt ook maatschappelijke antwoorden op heel praktische vragen. Hoe pas je dat in je leven in? Wat betekent het voor je inkomen? Krijg je voldoende ruimte van je werkgever als je voltijds werkt?

Ik geloof zeker dat jongeren in de zorg zijn geïnteresseerd. Tenminste, dat zou wel moeten. Zorg is een onderwerp dat alle generaties aangaat. De zorguitgaven vormen de een na grootste post op de rijksbegroting. Een grote uitdaging voor de toekomst zijn de snel toenemende zorgkosten. Door de vergrijzing, die in Europa sneller groeit dan waar ook ter wereld, zal die vraag alleen maar verder toenemen. Tegelijkertijd neemt het aantal werkenden alleen maar af. Dat zorgt niet alleen voor schaarste op de arbeidsmarkt, maar vergroot ook de lastendruk. Natuurlijk is dat iets waar we met zijn allen naar moeten kijken.

We weten inmiddels dat innovaties de zorg niet per se goedkoper maken. Nieuwe medicijnen, behandelmethodes of apparatuur creëren een nieuwe vraag. Dat is ook logisch; we willen allemaal zo goed mogelijk geholpen worden. Ik ben benieuwd welke innovaties ons helpen de toegankelijkheid en kwaliteit van de zorg op een hoog niveau te houden, maar tegelijkertijd een rem op de kosten zetten. Wat dat betreft zouden we misschien meer aandacht voor preventie moeten hebben. De goedkoopste zorg is immers de zorg die je niet nodig hebt. In de praktijk is dat vaak lastig, omdat het bestaande belangen en verdienmodellen schaadt. Ik zou de vergelijking met duurzaamheid willen maken: de winsten komen niet altijd terecht bij de personen of bedrijven die maatschappelijk gezien het beste doen. Als we echt een doorbraak willen, moeten we als samenleving op een andere manier naar de zorg gaan kijken.”